Żal Emre Altuğa, który powiedział: „Utopiłem mnóstwo pieniędzy”

Emre Altuğ, młody aktor teatralny, który lata temu odrzucił ofertę Sezena Aksu na nagranie albumu, teraz doświadcza emocji związanych ze sceną dzięki musicalowi, który napisał i który wystąpił w wielu serialach telewizyjnych i filmach. Złożył szczere oświadczenie korespondentowi AA.

„ZAJMOWAŁEM SIĘ BIZNESEM TURYSTYCZNYM W ALAÇATI”

Emre Altuğ również przeżył trudne chwile poza rozstaniem i stratami w rodzinie, prawda?

Dużo. Powiem tak: sięgnąłem dna; byłem zdruzgotany. Mało kto o tym wie. Nie jestem osobą, która żyje w centrum uwagi. Wydarzenia działy się jedno po drugim. Rozwiodłem się, moja matka zmarła i straciliśmy sporo pieniędzy. Założyłem firmę turystyczną w Alaçatı. Zbankrutowała. Potem zmarł mój ojciec. Seria bardzo poważnych wydarzeń wydarzyła się jedna po drugiej. Ale kiedy chcesz, możesz się z tego wszystkiego wydostać i wyjść na prostą. I tak się dzieje.

Od czasu do czasu widujemy Wasze dzieci w mediach społecznościowych i w prasie. Wyglądają na tak szczęśliwe. To musi być ogromny sukces dla dzieci, których rodzice są w separacji.

Dzięki Bogu. Myślę, że oboje odnosimy na tym polu sukcesy.

Czy osiągnięcie tej równowagi nastąpiło w sposób naturalny, czy też macierzyństwo i ojcostwo jest czymś, czego można się nauczyć?

Macierzyństwo i ojcostwo mogą być wyuczonymi zachowaniami, ale macierzyństwo ma jeszcze jedną zaletę, wykraczającą poza ojcostwo. Macierzyństwo zaczyna się już w pierwszej chwili w łonie matki. Istnieje chemiczna, biologiczna więź. Lekarz powiedział mi to o ojcostwie i byłem zdruzgotany, ale potem zdałem sobie sprawę, jak bardzo miał rację. Ojcostwo to bardzo nostalgiczna sprawa. Ojcostwo to uczucie, które wzmacnia się, rozwija i rośnie wykładniczo w miarę doświadczania i dzielenia się nim. Macierzyństwo zaczyna się na szczycie i tam się kończy, ale ojcostwo wznosi się w ten sposób. Jestem bardzo zadowolony z tego wzrostu uczuć. To niesamowite. Czasami dotarcie do tego punktu może być wyczerpujące. Ale macierzyństwo to coś zupełnie innego. Zawsze to powtarzałem. Matka i dziecko to jedno. Brak matki to drugie. Żadne dziecko nie powinno być bez matki. Słuchaj, jak powiedziałem, ojcowie są bardzo ważną siłą. Właściwie stanowią świetną równowagę. Ale mówię to pokornie: jeśli dzieci mają swoje matki przy sobie, nic im się nie stanie. To znaczy, akceptują to w ten sposób, wiem.

"KOCHAŁAM MERTA TAK BARDZO"

Udał się Pan do jednostki wojskowej na ceremonię złożenia przysięgi przez Merta Ramazana Demira, młodego aktora grającego Pana syna w serialu „Yalı Çapkını”. Czy zatem już przećwiczył Pan ceremonię złożenia przysięgi przez Pana synów?

Tak, ćwiczyłem. Dokładnie tak się stało. Nie widujemy się regularnie, ale bardzo lubiłem Merta. Bardzo lubiłem też Afrę, ale poza biurem chyba trochę więcej rozmawialiśmy z Mertem. Zawsze tak czułem, rozmawiając z Mertem, wiesz, można powiedzieć tylko dziesięć zdań, ale siedem z nich coś do siebie dodaje. Czuję więc silniejszą więź z Mertem. A potem jest szansa; to bardzo ciekawy zbieg okoliczności. Zapytałem: „Gdzie będziesz służył?”. Odpowiedział: „Do Iskenderun”. Mam przyjaciela, wysoko postawionego dowódcę w Iskenderun. Powiedziałem: „Pozwól, że do niego zadzwonię”. Mert do niego nie poszedł, ale był w swojej okolicy. Mój przyjaciel i jego rodzina powitali Merta. Ugościli go na posiłku, a potem odprowadzili do jego jednostki. Jego służba wojskowa przebiegła dokładnie tak, jak powinna. Myślę, że służył 26 lub 28 dni. Potem powiedziałem: „Przyjdę na ceremonię przysięgi”. Rozmawiałem z nim podczas mojego pobytu. Miałem też okazję spotkać się z przyjacielem i odwiedzić jego rodzinę. Pojechałem tam i spędziłem dwa cudowne dni.

"ODWRÓCIŁEM SWOJE ŻYCIE I ODSZEDŁEM"

Czy był taki moment, kiedy podjąłeś właściwą decyzję, ale jednocześnie bardzo się bałeś?

Minęło trochę czasu. Jestem człowiekiem, który od czasu do czasu podejmuje drastyczne decyzje. Miewam swoje momenty, momenty, w których się zmieniam. Najbardziej drastyczny z nich miał miejsce trzy, cztery lata temu. Na przykład, wyszedłem z tego bardzo trudnego okresu, wywracając całe swoje życie do góry nogami. To znaczy, wyszedłem z tego kompletnie zdruzgotany. Z tyłu dłoni myślałem: „To życie odchodzi, nadchodzi nowe”. Zmieniłem wszystko oprócz dzieci, nawet wystrój domu. Zmieniłem siebie. Zmieniłem się o 180 stopni.

Czy zmiana była dobra?

Oczywiście, że było wspaniale, moja droga. Widać, że nie jesteś już szczęśliwa z tą osobą. Albo będziesz tak żyć do śmierci, nieszczęśliwa, albo znajdziesz dla siebie nową przykrywkę. To wymaga czasu. To trochę przerażające. Niełatwo jest tak bardzo się zmienić, ale kończy się to bardzo dobrze. Polecam to każdemu: pozwólcie im pozbyć się dawnego „ja” z ostatnich dziesięciu lat i zaakceptować siebie. Pozwólcie im to robić przez dziesięć lat. Żałuję, że nie zrobiłam tego wcześniej. Podejmowałam podobne drastyczne decyzje, ale nie zmieniłam się całkowicie. To znaczy, podejmowałam je w wieku 30, 40 i 50 lat. Ale żadna z nich nie zmieniła się tak drastycznie, jak w wieku 50 lat. W wieku 50 lat zatrzymałam przy sobie dwójkę dzieci i oczywiście ich matkę. Wywróciłam całe swoje życie do góry nogami. Gorąco polecam to każdemu. Powinni to robić, zaczynając od późnych lat dwudziestych. Właściwie, róbcie to co sześć lub siedem lat. Zobaczą ogromne korzyści. To jedyna rada, jaką mogę dać ludziom w moim wieku. Powiem wam: Nie bójcie się. Życie nie jest po to, żeby się bać. Jeśli się boicie, będzie was nadal przerażać.

Ale niektóre rzeczy trzeba chronić, prawda?

To takie proste rzeczy. Oczywiście, trzeba chronić kilka rzeczy. No, nie za dużo. Uwierz mi, to wszystko uzależnienie, niepotrzebna zależność. Boisz się wyjść ze swojej strefy komfortu. Bo istnieje system, system, do którego jesteś przyzwyczajony. Oczywiście, że się boisz. Ale tak jak świat się resetuje, ludzie też potrzebują resetu.